Hava buz kesiyordu
Ellerim buz
Yüzüm buz
Gönlüm buzdu.
Saçlarımda beliren aklarla
Salkım saçak bir hayattı.
Aralığın yirmiikisi sene ikibinoniki
Bir gün dönümü
Bir hayat dönümü
Bir kader değişimi.
Gözleri ürkek ve telaşlı
Sözleri derin ve kararlı
Ve damlıyor içime
İstanbul mavisi, kızılı.
Elmadan alınan utangaç ısırık
Acelece dökülen elbiseler
Olan olduğu gibi ortada.
Yalan yok
Yalan asla olmayacak.
Talan edilmiş imparatorlukta
Bakışlar adeta yangın yeri.
Bir filiz büyüyor orada
Bir damla su
Biraz umutla.
Derken ırmağa dönüştü gözyaşları
Sonra bir bahar canlandı omuzlarda.
Bugün aralığın yirmiikisi
En değerli hazinemi kutsuyorum
Bir vuslat gününü
Bir düğün gününü...
Hamza Kaya
22 Aralık 2018
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder