Zenci

Sokağa tezgah açmıştı zenci

Sevdirmişti herkese kendini

Zorba sekiz on kişi geldi

Dağıttılar tezgahını, sustu zenci.

Yumruklarını sıktı

Dişlerini sıktı zenci

Karga tulumba götürülürken

Savuramadı küfrünü zenci

Kırıldı dişi ağzı kanla gözü yaşla doldu

Korkudan konuşamadı kimse

Savunamadılar sevdiklerini

Garibandı zenci

Onlar vururken karnına

Sırtım diyordu zenci​

Hamza KAYA