Sophie'yi beklerken

ey tenhada kalmışlığımın umudu:
kaç yağmur ıslanır gözlerinden,

kaç bahar çiçeğe durur?

gezinirken sen bahçelerde

çıkarıp heybemden bir hayal versem 

bir ışık yanmaz mı kalbinden
ama ben diyemiyorum ki içimden geçeni

Sophie, ben bir şarklıyım,

koşuşturmalarım boşuna.

örneğin okul koridorlarında
dersler ne zaman biter
tezkere ne zaman gelir
tutsaklığım ne zaman sona erer
biliyorum vallahi biliyorum
ama ben diyemiyorum ki içimden geçeni

Sophie, bir hayat akıyor önümden

ciğerime inen ilk nefesi verirken.
pencereme konan güvercinlere inat

ya eriyip gideceğim dünyadan

ya da ela gözlerin benim olacak.

dudağımdaki şarkı, yüzümdeki gülümseme

son nefesim olacak

ama ben diyemiyorum ki içimden geçeni

ey asude yalnızlığımın sesi!

kaç gemi kıyıma vurdu?

kaç gurbet paralandı önümde saymıyorum artık.

senin adın olmasa dudaklarımda,
gülümsemen olmasa rüyalarımda
bir de Allah'a inanmasam
çekilecek dert değil benimkisi
ama ben diyemiyorum ki içimden geçeni...

 Sophie sırıl sıklamım,

üstelik ağlamaklıyım
sağlıklıyım ama,

gencim biraz, 

iyiyim.
ve  Sophie seni seviyorum...

28 mayıs 2018 - harbiye
hamza kaya