Sophie'yi beklerken

ey tenhada kalmışlığımın umudu:
kaç yağmur ıslanır gözlerinden,

kaç bahar çiçeğe durur?

gezinirken sen bahçelerde

çıkarıp heybemden bir hayal versem 

bir ışık yanmaz mı kalbinden
ama ben diyemiyorum ki içimden geçeni

Sophie, ben bir şarklıyım,

koşuşturmalarım boşuna.

örneğin okul koridorlarında
dersler ne zaman biter
tezkere ne zaman gelir
tutsaklığım ne zaman sona erer
biliyorum vallahi biliyorum
ama ben diyemiyorum ki içimden geçeni

Sophie, bir hayat akıyor önümden

ciğerime inen ilk nefesi verirken.
pencereme konan güvercinlere inat

ya eriyip gideceğim dünyadan

ya da ela gözlerin benim olacak.

dudağımdaki şarkı, yüzümdeki gülümseme

son nefesim olacak

ama ben diyemiyorum ki içimden geçeni

ey asude yalnızlığımın sesi!

kaç gemi kıyıma vurdu?

kaç gurbet paralandı önümde saymıyorum artık.

senin adın olmasa dudaklarımda,
gülümsemen olmasa rüyalarımda
bir de Allah'a inanmasam
çekilecek dert değil benimkisi
ama ben diyemiyorum ki içimden geçeni...

 Sophie sırıl sıklamım,

üstelik ağlamaklıyım
sağlıklıyım ama,

gencim biraz, 

iyiyim.
ve  Sophie seni seviyorum...

28 mayıs 2018 - harbiye
hamza kaya

Köy Çocuklarıydık

                                                                   Durmuş Duransoy Abime

  Biz köy çocuklarıydık.

Orada, uzakta olan köy çocukları.

Mavi gökyüzünün derinliklerinde,

Susarak hayallerini gizleyen

Utangaç ve yaralı köy çocuklarıydık.

Yanık türküler söylerdi babalarımız

Elleri nasırlı ciğerleri nasırlı

Ama kalpleri vallahi temizdi.

Mahcuptu analarımız

Köşede oturup hasret çekerlerdi,

Dağlar yürürdü önlerinden

Gözlerinden tevekkül damlardı.

Babamız anamız su başından toplardı bizi

Biz köy köy çocuklarıydık.

Bizim kafessiz kuşlarımız vardı

Rüzgar kanatlı atlarımız

Saban taşlarımız vardı

Tane tane buğday savrulan çecimiz

Biz köy çocuklarıydık.

Öbek öbek tüten çalı diplerinde

Kuzuğlak toplayışlarımız vardı

Huymalığımız vardı bağ bozumunda.

Çalkamaya kaşık çalmışlığımız vardı ırgatlıkta.

Evlek evlek mantarlarımız vardı baharda

Erik dallarında sekerek çağla yemişliğimiz vardı.

Soğuk pınardan su içmişliğimiz

Yazıda camız çimdirmişliğimiz vardı.

Ayağı nallı, beş taş, çelik, hodak oynamışlığımız vardı.

Biz köy çocuklarıydık

Orda uzakta olan

Köy çocuklarıydık

Kenar mahalleyi bilmezdik

Ya da şehri

Bilsek bilsek Karamağra, Peyik bazarını.

Çok nadirdir Akdağ'ını duymuşluğumuz.

Asuvattan mazut almaya giderdik Köprüye

Şehirle ilişkimiz bu kadardı

Bir de gurbetten gelen mektuplar...

Biz köy çocuklarıydık...

22 Mayıs 2018
Merdivenköy-İstanbul
Hamza Kaya